କବିର ବେଦନା...

କିଏ ବା ବୁଝିବ ଏକ କବିର ବେଦନା...

ତା' ଜୀବନେ ସେ ସହିଛି କେତେ ଯେ,ଯାତନା ।

ଭାବନା ରାଇଜେ ଭାବ ବିହ୍ଵଳିତ ହୋଇ,

ରାତି ପାହେ ତା' ଅଜ୍ଞାତେ ପାରେନାହିଁ ଶୋଇ

କେତେ ରାଗ ରସ ରଙ୍ଗ ଦେଇଥାଏ ବୋଳି,

କବିତା କାମିନୀ ରୂପ ଦେବାପାଇଁ ତୋଳି।

କେବେ ସେ କାମିନୀ ତା'ର ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟିନୀ,

ଆଉ କେବେ ସେ ନାୟିକା ସାଜେ ବିରହିଣୀ।

କବିର କଲମେ ଆହା କେଉଁ ଶକ୍ତି ଅଛି

କ୍ଷଣକେ ଅଶାନ୍ତି ମନ ଦେଇଥାଏ ତୋଷି।

ହେଲେ ଏ ଯନ୍ତ୍ର ଯୁଗରେ କବିର ଭାବନା,

ଯାନ୍ତ୍ରିକ ମଣିଷ ହାସ୍ୟ ହୁଏ ବିଡମ୍ବନା ।

ସେ କାହୁଁ ବୁଝିବ ଏକ କବିର ବେଦନା,

ତା' ମନରେ ଖେଳୁଅଛି ନବ ଉନ୍ମାଦନା..!

ପାଠକକୁ କେବେ ଦିଏ ଶୃଙ୍ଗାରେ ରସେଇ,

କରୁଣ ରସରେ କେବେ ଦିଏ ସେ ଭସେଇ।

ହାସ୍ୟ ଓ କରୁଣ ଆଦି ଅନେକ ରସରେ,

ପାଠକ ହୃଦୟେ ନବ ଭାବନା ସଞ୍ଚାରେ।

---

ଲେଖିକା : ବିଶ୍ୱରୂପା ସ୍ୱାଇଁ

ଠିକଣା : ନୂଆଗାଁ, ଜଗତସିଂହପୁର