(କ) ଚନ୍ଦନ ମହକୁଛି ଫୁଲ ବି ମହକୁଛି ତୁମରି ସ୍ପର୍ଶ ମାତ୍ରେ ହାତେ ରଙ୍ଗ ତୁଳୀ ଆଙ୍କେ ତୁମ ଛବି ମୋହର ପ୍ରେମ ପତ୍ରେ । (ଖ) ନାନା ରଙ୍ଗ ଫୁଲ ଫୁଟିଛି ବାଡ଼ିରେ ତଥାପି ତୁମକୁ ଚାହେଁ କି ଅତର ମାଖି ଆସିଲ ଗୋ ପ୍ରିୟା ତୁମରି ସୁନେଲୀ ଦେହେ। (ଗ) ରାତି ଲାଗେ ଦିନ ଦିନ ଲାଗେ ରାତି ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରଠୁ କି ମଧୁର କଥା କି ମଧୁର ଗୀତି ଶୁଣିଛି ତୁମରି ଓଠୁ।

(୧) ତୁମେ ହିଁ ଆଦି ତୁମେ ହିଁ ତ ଅନ୍ତ ।। କୋଟି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ମୋର ତୁମେ ହିଁ ତ ଅନନ୍ତ ।। (୨) ସକଳ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦିଓଁକାର ଗାଇ ଉଠେ ଏ ମନ ।। ବୀଣାଝଙ୍କାରର ତୁମେ ଆବାହକ ନାଚ଼ି ଉଠେ ଏ ବୃନ୍ଦାବନ ।। (୩) ସକଳ ସୃଷ୍ଟିର ତୁମେ ତ ନାୟକ କୋଟି ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ତୁହି ଯେ ମାଲିକ।। କେବେ ତୁ ଅଝଟିଆ ପୁଣି ରାଗି ବଡ଼ ଦରଦୀ କାଳିଆ ସବୁରି ସହଭାଗୀ।। (୪) ଆନନ୍ଦ ବଜାରେ ନିରାନନ୍ଦ ତୁହି ଆପଣା ପର ତୁ କେବେ ନ କରଇ।। କୋଟି ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ତୁମେ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ କେବେ ତୁ ଇଶ୍ଵର ପୁଣି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ।। ଲେଖକ : ଶ୍ରୀ ସତ୍ୟବାନ ବେହେର

ଚାରିଆଡ଼େ ଏଠି ଯୌନ ପିଶାଚୁ ଯେ, କେମିତି ଚାଲିବ ସଂସାର। କୋମଳମତିଠୁ ଯୁବା-ବୃଦ୍ଧା ଯାଏ, ତ୍ରାହି ନ ମିଳଇ କାହାର। ​ରକ୍ତ ଶୋଷି ମାରେ ନର-ରାକ୍ଷସ ଟା, କିଏ ନିଜେ ପିଇ ମରେ ଜହର। ଆତ୍ମୀୟମାନଙ୍କ ବୁକୁଫଟା ଦୁଃଖ, କରନ୍ତି କରୁଣ ଚିତ୍କାର। ​ବଞ୍ଚିଯାଏ ଯିଏ ବାକି ଜୀବନ ଟା, ହୋଇଯାଏ ପୋଡ଼ା ଅଙ୍ଗାର। ଶୋଷିଲା ପରାଣ, ମାରୁବାଲି ମନ, ଧର୍ଷିତ ନାମ ତା ସମାଜର। ​ପାଦ ଥାପି ନାହିଁ ସିଏ ପୁଣି ହୁଏ, ଗଣଦୁଷ୍କର୍ମର ଶିକାର। ଏମିତି ପାପୀ ଙ୍କୁ କାହିଁକି ମା'ଲୋ, ଧରିଛୁ କହ ତୋ ବକ୍ଷର। ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ନାରୀଟିଏ ହୁଏ, କାମନା ଜୁଇରେ ସବାର। ​ଏତେ ପାପ ଆଉ ସହନା ମା'ଲୋ, ଘୋଡ଼ାଇ ପଣତ ତୋର।